Os europeos nunca abandonamos Europa. Vai con nós, como ás costas, en forma de pasaporte, vacinas, breviario idiomático, pomadas protectoras, calcetíns de algodón, repelente para os mosquitos, teléfono da embaixada e dunha superioridade moral que ningunha historia universal, por pouco obxectiva que sexa, consegue xustificar. Viaxamos coa historia na mochila e case nunca conseguimos baixar …
Baixar do avión e dar cunha estación de autobuses. Serán as catro da madrugada. Todo parece baldosa abandonada, uns quioscos soltos, uns corredores curtos con limpeza quizais quincenal. Igual non. Igual é o po do deserto que se anuncia. Pasar a aduana coa súa displicencia. A curiosidade dos ollos dos viaxeiros que permanecen na terminal. …
África é unha desas partes do mundo que non son Europa. A África gustaríalle ser Europa, pero non lle deixan. Alguén decidiu hai moitos anos que África tería que ser como Europa e cambioulle os costumes, o idioma, sementoulle unhas cantas rúas con certo carácter ideal, chantoulle árbores e ditoulle as normas. Non se parou …
Chegar de noite a calquera lugar descoñecido é desorientador. Subir a un coche para percorrer uns quilómetros de avenidas anchas relativamente iluminadas só suma un pouco máis a ansiedade do viaxeiro por situarse. Hai longas rectas e rotondas, como a tiraliñas. A luz é fantasmal e a distancia faina intermitente. Logo desaparece a iluminación e …
Níxer está, en moitos sentidos, no corazón de África. Da África que, por algún motivo, chamamos negra. Que padeceu dúas colonizacións moi distanciadas no tempo e que non conseguiu sobreporse a ningunha delas. A primeira das colonizacións de Níxer foi a musulmá. Economicamente adaptable aos territorios que ocupou, alterou a organización social orixinaria e acabou …
Madrugas e o sol xa está como de mediodía. A contorna máis directa do hotel é case europea: céspede regado, terraza, parasol, flores. Tampouco é un luxo, pero aquí xoga a perspectiva e a circunstancia sempre é cabrona. Hai un muro, claro. Sempre hai un muro que separa as cousas boas do resto. E non …
A situación de Níxer é malísima. Dito así é inxenuo e obvio. O malo das obviedades é ter que repetilas e que o mundo as escoite como tal e ao tempo negue a maior: a situación de África é malísima, vale, xa o sabemos. Na última parte da frase péchase un dos grandes cinismos de occidente. A …
A mesa está disposta. Ten de todo, incluso manteiga. É un almorzo continental. Poderiamos entender que este é territorio diplomático, como unha excepción. Recibimos trato de turistas e a un turista non se lle perturba a ignorancia. Ese trato preferente é case inexorable. A primeira condición do viaxeiro é o seu carácter temporal. En África …
As estatísticas son claras con Níxer: é o último país do mundo en riqueza. Expresado así é un sarcasmo. En realidade é o primeiro en pobreza. Segundo as organizacións internacionais, Níxer é o país máis pobre do planeta. Máis pobre incluso que o barrio máis deprimido de Harlem. Pero menos violento. Segundo os datos económicos …
Se as mulleres paren moito ten que haber nenos. Hai barullo de colexio ao outro lado do muro e o rebumbio que chega parécese a todos os rebumbios que lle chegan á xente que vive preto dun colexio. Poderiamos descargar todos os tópicos sobre os nenos, sobre o pasado e sobre o porvir –que palabra-. …
Na rotonda dos datos aparece o resultado dese cruzamento entre pobreza e nacementos: o 14% dos nenos nacidos en Níxer non verán o mundo como adultos. As cifras porcentuais non sempre son contundentes. Cambiemos o foco polas absolutas. 14 de cada 100 nenos que nacen en Níxer morrerán de pura fame. Serán vítimas dun crime sen …
Finalmente, a rúa. É ancha, desordenada de formas, dominada pola cor da arxila, con algunhas árbores, rótulos descolocados, un cruce ao fondo e alumnas en uniforme azulado. Miran con curiosidade un grupo máis ben exótico para elas e que aínda non entende a potencia do sol. O que haxa de intimidante no seu xeito de …
Níxer padece unha seca e moitas desigualdades. A seca non é deste ano. Desque comezou o milenio, a situación do país foi empeorando con dous momentos de inflexión. O primeiro deles foi no 2003, cunha seca acentuada que reduciu as colleitas de cereal que forman a base dunha economía sen recursos. Un ano despois, unha …
Tivemos un accidente coas maletas. Para mellor dicir as maletas tiveron un accidente soas e quedaron colgando en algún interregno aeroportuario. Somos europeos sen mochila. Quedamos afectados nas comodidades domésticas. Pero quen protesta no medio de tanta falta. Buscamos aprovisionarnos e aínda que soa expedicionario non é máis que buscar o mercado e repoñer o …
